grudnia 2014 - Ailes – Literacka grupa

Bóg w swej nieomylności stworzenia świata i wszystkiego z czego on się składa, zbudował coś tak kruchego i marnego jak człowiek. Istotę, teoretycznie podobną Najwyższemu, lecz też zupełnie inną, ciągle się potykającą, błądzącą, raniącą innych.

21:30 No komentarze

Twarz Laury to stawała się czerwona, to zupełnie blada niczym śnieg. Emocje, które nią ogarnęły można by porównać do ognia, który z małego płomyka przerodził się w potężny pożar. Tak też jej zaskoczenie i rozczarowanie, z sekundy na sekundę przybierało kształt coraz większej nienawiści… do Alexa i tej kobiety… do ludzi, którzy swoim pocałunkiem zniszczyli wszystko… plan, ale i szansę, by wszystko wyjaśnić pomiędzy nim, a Nicole…

17:14 No komentarze

Rozdział 3

Gotowa do wyjścia Joy stała przy drzwiach i co chwilę kopała w nie nóżką, dając upust swojemu zniecierpliwieniu, podczas gdy Julia niestrudzenie szukała kluczy, sprawdzając kieszenie wszystkich ubrań na wieszaku w holu.

- Przykro mi skarbie, ale dopóki ich nie znajdę, nici ze spaceru. – Posłała córce przepraszające spojrzenie i w tej samej chwili trafiła wreszcie na zgubę. - Bingo! Wychodzimy! – oznajmiła radośnie, sięgając do klamki, kiedy we wnętrzu jej torebki rozdzwonił się telefon. - No, masz – jęknęła nurkując po niego ręką.

Nie znała numeru, który pokazał się na wyświetlaczu, ale po krótkim wahaniu odebrała jednak.

- Julia? Julia Evans? – Nie rozpoznała kobiecego głosu w słuchawce.

- Tak, a kto mówi?

- Claire Rainwood, poznałyśmy się, kiedy pracowałaś jeszcze u Alana Kenta.

- Claire? Czy to nie ty zajmowałaś się promocją marki Ted Baker, dla której robiliśmy sesję w londyńskim metro? - Ściągnęła brwi, próbując przywołać w pamięci obraz swojej rozmówczyni.

- Masz dobrą pamięć – Kobieta zabrzmiała na szczerze ucieszoną. – Znajdziesz chwilę na rozmowę, Julio?

- Chętnie, ale mogłabyś mi powiedzieć skąd właściwie masz ten numer? – Wyraźnie nie dawało jej to spokoju.

- Zdobycie go nie było łatwe, ale mam swoje dojścia – Claire odparła tajemniczo. - Prowadzę teraz w Docklands własną galerię i pomyślałam, że skoro znowu jesteś w kraju, warto byłoby odnowić starą znajomość. - Zaśmiała się krótko, od razu przechodząc do rzeczy.

Julia łowiła każde jej słowo z rosnącym zainteresowaniem, jednocześnie posyłając coraz bardziej zniecierpliwionej Joy przepraszające spojrzenie.

- Jesteś świetnie poinformowana, więc zamieniam się w słuch. Dopiero wróciłam, ale już zaczynam rozglądać się za pracą – odparła zaintrygowana.

23:55 No komentarze

Deja Vu

Francuska Kocica

Rozdział 4

Furia

Przebudziwszy się leżał przez moment nie otwierając oczu. Jego myśli były na tyle chaotyczne, że nie potrafił pozbierać ich w jedność. Miał jakieś dziwne wrażenie, że stało się coś ważnego. Zaciągnął się głęboko nietypowym zapachem, jaki docierał do jego nozdrzy i w jednej chwili wszystko do niego wróciło. Otworzył gwałtownie oczy, które natrafiły na wściekłe spojrzenie dziewczyny. W pierwszym momencie zmroziło go to i pomyślał, że gdyby wzrok mógł zabijać, to już byłby martwy. Leżała dokładnie naprzeciw niego, opierając głowę o jego przedramię. Przypatrywała mu się nieustępliwym wzrokiem, a on milcząc starał się ukryć emocje, jakie to w nim wzbudzało. Ta jej nieugięta postawa sprawiała, że nie umiał spojrzeć na nią jak na normalną kobietę. Dlaczego tu z nią leżał? Dlaczego marnował na nią swój czas, wiedząc, że czekają go bardzo ważne obowiązki?

– Muszę wracać do domu – usłyszał w pewnym momencie jej głos i przez chwilę nie mógł przyswoić sensu jej słów, delektując się tym dźwiękiem na spokojnie.

Wydawała się być zupełnie nieświadoma sytuacji, w jakiej się znalazła. Udało jej się ujść z życiem z niewoli. Jakimś cudem ludzie w klanu MacAlayów nie zrobili jej krzywdy. Przez swą głupotę prawie zginęła podczas bitwy, a później…

22:06 No komentarze

„Słuchaj po prostu głosu swego serca. Ono wie wszystko.”

Paulo Coelho — Alchemik

Szklana, zielonkawa butelka stojąca na stole, była już prawie pusta. Jej zawartość powoli, lecz skutecznie opróżniał mężczyzna, dla którego świat minionego ranka legł w gruzach.

Spytacie, dlaczego? Cóż, może dlatego, że chciał nie myśleć już o Nicole, a może, dlatego, że nie potrafił wyrwać jej z serca?

Jednak mimo jego usilnych „starań” alkohol nic nie zdziałał. Ona nadal była jego częścią, na zawsze wyrytą w jego duszy, w nim samym, bo prawdziwej miłości, która dopiero co zakwitła niczym piękny kwiat, nie da się ot tak zniszczyć. Róże można ściąć, ale ona, gdy nadejdzie wiosna, znów zaczyna żyć, na nowo wypuszcza z ziemi łodygę, liście, aż wreszcie zakwita... Niestety każda róża ma też kolce…

Jego umysł zaś wciąż dręczyło jedno pytanie – dlaczego? Jednak alkohol zrobił jedną rzecz – odebrał mu zdolność panowania nad sobą. W jednej chwili wstał z łóżka i chwiejnym już krokiem doszedł do drzwi, w które ktoś właśnie zapukał. Zdezorientowany szybko je otworzył, lecz osoba stojąca za progiem na pewno nie była kimś, kogo się spodziewał.

20:41 No komentarze

Newer Posts

Older Posts

O Ailes

Social media

Nowości

Sklep Ailes

Popularne posty

Obserwatorzy

Porozmawiajmy

Blog Archive